مشبک‌کاری فلز، قصیده‌ای از نور و سایه است، که در تار و پود تاریخ تنیده شده. ریشه‌هایش در اعماق فرهنگ‌ها دوانده، و در هر دوره‌ای، نقشی نو بر خود گرفته. مس و برنج و آلومینیوم، در دستان هنرمند، به سازِ نقش درمی‌آیند؛ جان می‌گیرند و با طرح‌های خیال، فضا را به رقص وا می‌دارند. گویی هر برش، نغمه‌ای است که در سکوت فلز جاری می‌شود. در تاریخ کهن ایران، اولین نشانه‌هایش چون نجومی در دل شب درخشید. در دوران ساسانی، جرقه‌هایی از این هنر نمایان شد و کم‌کم، این شعله در قلب هنر اسلامی زبانه کشید. مساجد و بناهای مذهبی، با مشبک‌کاری، جلوه‌ای آسمانی یافتند. پنجره‌ها، چون چشمانی رو به نور، رقص سایه را به تماشا نشستند و سکوت فضا را به نجوا کشاندند. این هنر، نه فقط ابزاری برای تزئین، بلکه روحی بود که در کالبد معماری دمیده شد. در گذر زمان، مشبک‌کاری فلز، تکامل یافت و در جواهرسازی، طراحی داخلی و آثار تزئینی، حیاتی نو یافت. امروزه، این هنر، پلی است میان سنت و مدرنیته، و در هر اثر، داستانی از گذشته را در آینده نجوا می‌کند. گویی هر قطعه فلز، شعری است که در رقص نور و سایه، جاودانه می‌شود.