منبت کاری چوب یکی از صنایع دستی رایج در چندین کشور از جمله ایران است. سرگذشت این هنر مانند بسیاری از صنایع از دل جوامع بشری آغاز شد و و از آنجا که چوب از فراوان ترین موادی است که در طبیعت و در دسترس انسان بوده است، به احتمال زیاد برای ساخت لوازم اولیه خود استفاده می کردند و کم کم با پیشرفت استفاده از آثار چوبی برای جلا دادن و تمایز بخشیدن بین پادشاهان و مردم، هنرمندان این هنر را ابداع کرده و رواج دادند. گمانه ها بر این ادعا استوار است که قدمت این هنر در ایران به زمان ساسانیان برمی گردد و برخی می گویند که سرستون های داخلی قصر صدستون تخت جمشید نیز چوب های منبت شده بوده است ولی درب مسجد جامع عتیق شیراز، قدیمی ترین اثر منبت کاری شده موجود در ایران است که از جمله آثار بوجود آمده بعد از ظهور اسلام محسوب می شود. رواج ساخت مساجد و مراکز اسلامی باعث شد هنرمندانی که با چوب سروکار داشتند نیز در کنار معماران و کاشیکارن، هنرنمایی کرده و ذوق خود را در آثار فاخر مدهوش کننده بعنوان میراثی زنده به جای بگذارند.