قصه‌ی چوب و هنر این شکلات‌خوری، داستان تبدیل ماده‌ای ساده به اثری جاودانه را روایت می‌کند. از دل چوبی ساده، با چرخش خراط و ضربات مته، فرمی زیبا پدید می‌آید و سپس دستان منبت‌کار، بر آن جان می‌بخشد - با نقش‌هایی که هر یک قصه‌ای از هنر ایرانی را بازمی‌گویند. - جنس: چوب طبیعی با رنگ ذاتی و طبیعی - فرآیند تولید: کاملاً دست‌ساز

منبت کاری چوب یکی از صنایع دستی رایج در چندین کشور از جمله ایران است. سرگذشت این هنر مانند بسیاری از صنایع از دل جوامع بشری آغاز شد و و از آنجا که چوب از فراوان ترین موادی است که در طبیعت و در دسترس انسان بوده است، به احتمال زیاد برای ساخت لوازم اولیه خود استفاده می کردند و کم کم با پیشرفت استفاده از آثار چوبی برای جلا دادن و تمایز بخشیدن بین پادشاهان و مردم، هنرمندان این هنر را ابداع کرده و رواج دادند. گمانه ها بر این ادعا استوار است که قدمت این هنر در ایران به زمان ساسانیان برمی گردد و برخی می گویند که سرستون های داخلی قصر صدستون تخت جمشید نیز چوب های منبت شده بوده است ولی درب مسجد جامع عتیق شیراز، قدیمی ترین اثر منبت کاری شده موجود در ایران است که از جمله آثار بوجود آمده بعد از ظهور اسلام محسوب می شود. رواج ساخت مساجد و مراکز اسلامی باعث شد هنرمندانی که با چوب سروکار داشتند نیز در کنار معماران و کاشیکارن، هنرنمایی کرده و ذوق خود را در آثار فاخر مدهوش کننده بعنوان میراثی زنده به جای بگذارند.

هنر خراطی، هنری کهن در ایران، با قدمتی دیرینه به دوران باستان بازمی‌گردد. باستان‌شناسان آثار چوبی منقوش را یافته‌اند که گواهی بر رواج این هنر در دوران هخامنشیان است. در دوران اسلامی، خراطی به ویژه در تزئین مساجد و اماکن مذهبی کاربرد فراوان یافت و هنرمندان با ظرافت، نقوش اسلیمی و خطوط کوفی را بر چوب نقش می‌زدند. دوره صفویه، دوران شکوفایی این هنر بود و هنرمندان با ابداع روش‌های نوین، آثاری بدیع خلق کردند. امروزه نیز هنر خراطی همچنان زنده و پویاست و هنرمندان با بهره‌گیری از تکنیک‌های سنتی و مدرن، آثاری زیبا و کاربردی خلق می‌کنند.