خاتم ساز کسی است که گل خاتم میسازد و خاتم ها را با هنرمندیو ذوقفروان به اثر هنری تبدیل میکند. خاتم سازی با کنار هم گذاشتن چوب هایرنگی، فیبر استخوانی، سیم هایمس و برنج که قبال بصورت مثلثی و به صورت طولی در آمده را با چسب سریشم کنار هم می چسبانند و با اضافه کردن چوب ها و سیم ها، اندازه و قطر گلها شکل میگیرد (اشکال هندسی). نقش گره سنتی همیشه در خاتم سازی مهم بوده است.با کنار هم گذاشتن مثلثهای طولی(گل پیچ)در مقطع این دسته هایطولینقش گره و هندسه ایجاد میشود که بصورت برش مقطعی یا (کالباسی) با قطر هاییک تا سه میلیمتر برش میخورند سپس این برشها تبدیل به صفحات خاتم میشوند و توسط هنرمند خاتم کار این گلها با طراحی و ذوق هنری زه کشی میشوند تا خاتم های بریده شده در میان این زه ها حصار شوند و ثابت بمانند سپس اثر هنری ساب و سوهان کاری میشود و در آخر پوشش پلیاستری انجام میشودیا بصورت براق یا مات ساخته و ارائه میگردد جهت تولید سنگاب، با توجه به شکل هندسی این اثرابتدا جهت تهیه زیر ساخت، ورق فلز مس با دستان هنرمندان متخصص در ابعاد مشخص شده با دستگاهی شبیه به دستگاه خراطی به صورت گرد بریده می شود، سپس ورق گرد شده با فشار و کشش، فرم سازی می گردد و پس از اتمام زیر ساخت، خاتم هایی که توسط استاد کار و هنرمند خاتم ساز با ذوق و سلیقه و دقت زیاد ساخته شده اند با چسب مخصوص روی زیر ساخت سنگاب نصب شده و در آخر بر روی آن ها، لایه ایی از پلی استر زده خواهد شد. با توجه به شکل هندسی این اثرهنری ارزشمند، ابتدا ورق فلز مس در سایز مورد نظر با دستان هنرمندان متخصص با دستگاهی شبیه به دستگاه خراطی به صورت گرد بریده می شود، سپس ورق گرد شده جهت تهیه زیرساخت سنگاب ، با فشار و کشش، فرم سازی می گردد و پس از اتمام زیر ساخت، کار آماده نقاشی می شود که هنرمند نقاش یا تذهیب گر طرح مورد نظر را با استفاده از رنگ های طبیعی در جاهای مشخص شده کار نقاشی می کند و در آخر بر روی آن پوششی از پلی استر زده شده و نقاشی تثبیت می گردد و در گرم خانه با پخت دمای مناسب کار خشک می گردد توضیح: در این تکنیک، فلز مس مورد استفاده از ضخامت و مقاومت نسبتاً بالایی برخوردار می باشد. به منظور افزایش مقاومت سنگاب­ و همچنین جلوگیری از اکسید شدن مس و سیاه شدن رنگ آن، از پوشش پلی استر روی مس استفاده می شود. در زمان گذشته، از سنگاب بیشتر در حیاط مساجد و امام زاده­ ها برای آشامیدن آب و وضو گرفتن استفاده می گردید. در حال حاضر بیش از 50 سنگاب در شهر اصفهان وجود دارد که مربوط به دوران های صفویه و قاجاریه می باشند.