برای آفرینش این هنر داستان های گوناگونی بیان شده و برخی حضرت ابراهیم علیه السلام را مبتکر آن می¬دانند. قدیمی ترین اثر خاتم کاری موجود در ایران منبر مسجد عتیق شیراز است که هزار سال قدمت دارد. از همین رو می توان دریافت که این هنر ابتدا در شیراز ریشه دوانده اما در دوران صفویه مرکز آن به شهر اصفهان منتقل شد و این درخت باشکوه در پایتخت صفویه تنومند گشت و از آن پس تا امروز، آثار خاتم کاری بسیاری از دوره های مختلف تاریخی به جای مانده است. اکنون شرکت تلفیق هنر با بهره مندی از توانمندی هنرمندان گرانقدر ایران زمین، در مسیر تعالی این هنر ارزنده قدم بر داشته و آثار فاخری را در این راستا عرضه می کند تا خانه مردم ایران و جهان، به زیبایی چشم نواز آنها روشن گردد.

مس و پرداز، به دلیل زیبایی و ظرافت، در تولید اشیاء تزئینی مانند گلدان، بشقاب و لوح‌های هنری کاربرد دارد و به نمادی از فرهنگ غنی ایران، به ویژه اصفهان، تبدیل شده است. این هنر نسبت به میناکاری و مسگری سنتی جدیدتر محسوب می¬شود و از ترکیب تکنیک‌های قدیمی با خلاقیت مدرن هنرمندان اصفهانی پدید آمده است. هنر مس و پرداز، تلفیق دانش و مهارت‌های هنرهای دستی ایران را نشان داده و به عنوان یکی از نمادهای فرهنگی برجسته در اصفهان، ارزش‌های تاریخی و هنری بسیاری را به ارمغان آورده است. گرچه این هنر چشمنواز یک ابداع معاصر است ولی برگرفته از هنرهای سنتی و باستانی مسگری، خمکاری و نقاشی به شمار می¬رود و دریچه ای نوین در عرصه هنر نقاشی برای هنرمندان و دوستداران هنر گشوده است.

حجم‌تراشی چوب یکی از هنرها و صنایع دستی قدیمی است که قدمت آن به دوران پیش از عصرهای باستانی باز می‌گردد. این هنر نه تنها در ساخت ابزار و وسایل مورد نیاز انسان‌ها در دوران‌های مختلف، بلکه در خلق آثار هنری پیچیده و زیبا نیز مورد استفاده قرار گرفته است. در دوران‌های ابتدایی بشری، انسان‌ها به دلیل دسترسی محدود به مواد مختلف و همچنین نیاز به ابزار و وسایل روزمره، چوب را به عنوان یکی از منابع اصلی برای ساخت ابزار، سلاح‌ها و لوازم مختلف استفاده می‌کردند. این فرآیند شامل تراشیدن چوب با ابزارهای ساده‌ای مانند سنگ، استخوان یا فلز بود که به تدریج پیشرفت کرد و از آن برای ساختن اشیاء زیبایی نیز استفاده شد. در بسیاری از فرهنگ‌ها، مثل فرهنگ‌های ایران و مصر باستان، یونان و روم، نمونه‌هایی از آثار چوبی حجم‌تراشی‌شده می توان دید. در این دوران‌ها، حجم‌تراشی چوب به شکلی پیچیده‌تر و هنری‌تر انجام می‌شد. در اروپا، به ویژه در دوران رنسانس، حجم‌تراشی چوب به عنوان یک هنر مستقل شناخته شد و هنرمندان و صنعتگران آثار زیبای چوبی ساختند که اغلب در کلیساها، قصرها و ساختمان‌های عمومی به کار می‌رفت. یکی از نمونه‌های مشهور این دوران، کارهای هنری چوبی ساخته شده برای کلیساها، از جمله صندلی‌ها، محراب‌ها، و قاب‌های درب است. در قرون 18 و 19 میلادی، حجم‌تراشی چوب به عنوان یکی از عناصر اصلی طراحی داخلی و مبلمان استفاده می‌شد. سبک‌هایی مانند روکوکو و باروک از چوب به شکلی پیچیده و زینتی برای ایجاد اشیاء هنری استفاده کردند. در طول تاریخ، چالش‌هایی نظیر یافتن چوب مناسب، تاثیرات محیطی (مانند رطوبت و دما) و نیاز به ابزارهای پیشرفته‌تر، صنعتگران و هنرمندان را مجبور به نوآوری و پیشرفت در تکنیک‌ها و روش‌ها کرده است. این هنر همچنان در دنیای امروز به عنوان یک مهارت دست‌ساز ارزشمند شناخته می‌شود و حتی با پیشرفت تکنولوژی نیز هنوز در صنعت و هنر کاربرد دارد و مجموعه تلفیق هنر نیز در راستای توسعه هنرهای ملی در این عرصه حضور فعال دارد.