هنر خراطی، هنری کهن در ایران، با قدمتی دیرینه به دوران باستان بازمی‌گردد. باستان‌شناسان آثار چوبی منقوش را یافته‌اند که گواهی بر رواج این هنر در دوران هخامنشیان است. در دوران اسلامی، خراطی به ویژه در تزئین مساجد و اماکن مذهبی کاربرد فراوان یافت و هنرمندان با ظرافت، نقوش اسلیمی و خطوط کوفی را بر چوب نقش می‌زدند. دوره صفویه، دوران شکوفایی این هنر بود و هنرمندان با ابداع روش‌های نوین، آثاری بدیع خلق کردند. امروزه نیز هنر خراطی همچنان زنده و پویاست و هنرمندان با بهره‌گیری از تکنیک‌های سنتی و مدرن، آثاری زیبا و کاربردی خلق می‌کنند.