هنر حجاری یکی از قدیمی‌ترین اشکال هنری است که قدمت آن به دوران پیشاتاریخ بازمی‌گردد. در ابتدا، انسان‌ها از ابزارهای ساده برای ایجاد نقوش حیوانی و هندسی روی سنگ‌ها استفاده می‌کردند. با ظهور تمدن‌های باستانی مانند مصر، بین‌النهرین و ایران، این هنر به اوج خود رسید. در مصر، کنده‌کاری‌ها اغلب تصاویر خدایان و فرعون‌ها را نشان می‌دادند، در حالی که در یونان و روم، مجسمه‌سازی و تزئینات معماری با سنگ‌های مرمر رایج بود. در دوره‌های اسلامی، کنده‌کاری‌های سنگی با طرح‌های هندسی و خطاطی قرآنی در مساجد و بناهای مذهبی به کار رفت. در دوران رنسانس، از سنگ برای آفرینش آثار هنری بی‌نظیری استفاده کردند. این هنر در طول تاریخ برای انتقال مفاهیم مذهبی، تاریخی و زیبایی‌شناختی به کار رفته و همچنان به عنوان بخشی مهم از میراث فرهنگی جهان شناخته می‌شود.