حجم‌تراشی چوب یکی از هنرها و صنایع دستی قدیمی است که قدمت آن به دوران پیش از عصرهای باستانی باز می‌گردد. این هنر نه تنها در ساخت ابزار و وسایل مورد نیاز انسان‌ها در دوران‌های مختلف، بلکه در خلق آثار هنری پیچیده و زیبا نیز مورد استفاده قرار گرفته است. در دوران‌های ابتدایی بشری، انسان‌ها به دلیل دسترسی محدود به مواد مختلف و همچنین نیاز به ابزار و وسایل روزمره، چوب را به عنوان یکی از منابع اصلی برای ساخت ابزار، سلاح‌ها و لوازم مختلف استفاده می‌کردند. این فرآیند شامل تراشیدن چوب با ابزارهای ساده‌ای مانند سنگ، استخوان یا فلز بود که به تدریج پیشرفت کرد و از آن برای ساختن اشیاء زیبایی نیز استفاده شد. در بسیاری از فرهنگ‌ها، مثل فرهنگ‌های ایران و مصر باستان، یونان و روم، نمونه‌هایی از آثار چوبی حجم‌تراشی‌شده می توان دید. در این دوران‌ها، حجم‌تراشی چوب به شکلی پیچیده‌تر و هنری‌تر انجام می‌شد. در اروپا، به ویژه در دوران رنسانس، حجم‌تراشی چوب به عنوان یک هنر مستقل شناخته شد و هنرمندان و صنعتگران آثار زیبای چوبی ساختند که اغلب در کلیساها، قصرها و ساختمان‌های عمومی به کار می‌رفت. یکی از نمونه‌های مشهور این دوران، کارهای هنری چوبی ساخته شده برای کلیساها، از جمله صندلی‌ها، محراب‌ها، و قاب‌های درب است. در قرون 18 و 19 میلادی، حجم‌تراشی چوب به عنوان یکی از عناصر اصلی طراحی داخلی و مبلمان استفاده می‌شد. سبک‌هایی مانند روکوکو و باروک از چوب به شکلی پیچیده و زینتی برای ایجاد اشیاء هنری استفاده کردند. در طول تاریخ، چالش‌هایی نظیر یافتن چوب مناسب، تاثیرات محیطی (مانند رطوبت و دما) و نیاز به ابزارهای پیشرفته‌تر، صنعتگران و هنرمندان را مجبور به نوآوری و پیشرفت در تکنیک‌ها و روش‌ها کرده است. این هنر همچنان در دنیای امروز به عنوان یک مهارت دست‌ساز ارزشمند شناخته می‌شود و حتی با پیشرفت تکنولوژی نیز هنوز در صنعت و هنر کاربرد دارد و مجموعه تلفیق هنر نیز در راستای توسعه هنرهای ملی در این عرصه حضور فعال دارد.